Wat is een semi arts?
Een semi arts is een co-assistent die geëvolueerd is naar het laatste jaar van de master. Het is dus een zesdejaars co die vanwege zijn of haar inmiddels jarenlange ervaring semi arts genoemd mag worden. Ik kan mij een les herinneren waarin we discussieerde of de term ‘semi arts’ eigenlijk wel correct is. Je mag jezelf namelijk pas arts noemen als je afgestudeerd bent en een BIG-registratie hebt. De term is dus niet helemaal correct. Toch wordt het veel gebruikt. De kans is groot dat de meeste patiënten nog steeds geen idee hebben wat je er mee bedoelt…
De eerste dag van je semi arts stage
Het is niet zo gek als je voor de eerste dag van je semi arts stage best wel zenuwachtig zult zijn. Ik was dat in ieder geval wel. Op het moment van schrijven (april 2021) loop ik mijn semi arts stage. Ik heb nu twee weken achter de rug, dus ik kan mij nog kraakhelder voor de geest halen hoe mijn eerste dag was. Ik vond het spannend om aan dit belangrijke coschap te beginnen. Je hoort van mede studiegenoten dat de semi arts stage echt wel anders is dan coschappen. Je zult zo ongeveer ANIOS zijn, maar dan met minder patiënten en zonder de mogelijkheid om medicatie voor te schrijven. Dit is best wel een verschil! Maar hoe is het dan echt?
De verkeerde overdracht
De eerste maandag ging voor mij niet zonder slag of stoot. Ik stond netjes bij de receptie te wachten totdat iemand mij op zou komen halen om mij naar de overdracht te brengen. Ik was natuurlijk ruim op tijd, dus ik stond een tijdje te kijken hoe iedereen druk het ziekenhuis in- en uitliep. Gelukkig kwam daar de secretaresse. Ze moest nog even moet waar ze mij precies naartoe moest brengen, vertelde ze mij. Ze bracht mij door een aantal gangen naar de doorgekregen ruimte. Het was 1 minuut voor 8 en er was nog niemand binnen. Met de boodschap dat er vast zodadelijk artsen zouden komen, liep de secretaresse, mij alleen achterlatend, weg. Ze had gelijk, nog geen halve minuut later kwam er een kudde witte jassen aan. Ik stelde mij gauw voor als ‘de nieuwe semi arts van de interne’, waarbij ik verbaasd werd aangekeken.Het bleken helemaal geen internisten te zijn, maar gynaecologen. Gelukkig waren ze zo vriendelijk om voor mij na te vragen waar ik dan wel moest zijn. Een kort telefoontje later, bleek dat ik op een hele andere plek moest zijn. ‘Twee trappen naar boven en dan links, rechts, links. Succes!’ Daar moest ik het mee doen. Voor mijn zeer gebrekkige richtingsgevoel was dat natuurlijk veel te ingewikkeld. Na meermaals navragen en angstige blikken op mijn horloge dat aangaf dat het al 8 uur geweest was, vond ik dan eindelijk de overdracht. Zo kun je je op je eerste dag als doorgewinterde co nog prima een beginnende co voelen.
Als semi arts op de afdeling
Het eerste half uur was nou niet bepaald soepel verlopen. Dat vormde een groot contrast met de lieve AIOS die mij op mijn eerste dag als semi arts begeleide. Misschien dacht je na alle verhalen dat je meteen de hele afdeling moet runnen, maar dat was bij mij zeker niet het geval. Natuurlijk is het de bedoeling dat je op een gegeven moment vrij zelfstandig het overzicht hebt over meerdere patiënten, maar dit hoeft echt niet op je eerste dag en ook niet in je eerste week. Mijn ervaring is dat je rustig mag beginnen. Het gaat er niet om dat je zoveel mogelijk en zo snel mogelijk je werkzaamheden kunt doen, maar dat je het goed kunt doen. Kwaliteit boven kwantiteit. Begin rustig met één of twee eigen patiënten, leer het systeem kennen en maak kennis met de logistiek en patiënten op de afdeling. Geef jezelf de tijd. Als je het allemaal te snel probeert te doen, zal het eerder slechter dan beter gaan. Dit kun je geleidelijk opbouwen op het moment dat je het gevoel hebt dat je weet hoe de zaken draaien. Het is de bedoeling dat je de A(N)IOS minder als tussenpersoon gebruikt. Je bedenkt meer zelf en overlegt dat met de supervisor. Je bent er om te leren en dat weet iedereen, alhoewel je het handig kan zijn om het af en toe nog even te herhalen. Stel vooraf goed je leerdoelen op en maak daar ook echt tijd en ruimte voor. Je bent er niet om de afdeling draaiende te houden, maar om te leren hoe je een goede (zaal)dokter kunt zijn.
Tips voor als je zenuwachtig bent
Als ik naar mezelf kijk, kan ik flink zenuwachtig zijn voor de start van een coschap. Die eerste dagen zijn gewoon altijd spannend. De een heeft daar misschien meer last van dan de ander, maar het zal altijd in zekere mate wel spelen. Een van de dingen die ik de laatste tijd heb geleerd om hier wat beter mee om te kunnen gaan is: positieve affirmatie. Dit klinkt misschien wat zweverig maar het werkt.
Een voorbeeld van positieve affirmatie is om dagelijks even de tijd te nemen om jezelf te vertellen hoe goed je het gaat doen. Hier hoeven geen grenzen aan te zitten, vertel jezelf zoveel als je kunt bedenken. Het hoeft ook niet moeilijk te zijn! Bijvoorbeeld: ik ga dit coschap ontzettend goed doen, ik ga aan mijn leerdoelen werken en het gaat mij lukken om hier tijd in te steken en te groeien in mijn kennis en kunde. Breid dit nog wat verder uit et voila, daar heb je je positieve affirmatie. In het begin voelt het misschien stom, maar alles wat je jezelf vaak genoeg vertelt, ga je vanzelf geloven. Als je jezelf dus regelmatig vertelt dat het niet goed zal gaan, zul je dit ook geloven. Lekker omdenken dus.
Ben jij al aan je semi arts stage begonnen?
